ادبیات و فرهنگ
شعرم
سرودِ سپیده
طلایه دارِ طلوعِ تو .
شعرم
آینه ای
تا در آن بنشینی
در شبانِ بی مهتاب
دوستت دارم
چنان که بذر ، باران را
تو
تک خارکی در پنگِ سیس
که زندگی را دوشاب می زنی .
بمان
بمان
برای عاشق شدن ،
جرعه ای زمان باقی ست .
بوشهر – بندرگاه – فروردین 1377
نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/3/16 و ساعت 11:29 عصر | نظرات دیگران()
